"Er zijn nog 18 wachtenden voor u..."

Grüß Gott meine Herrschafte!

Is het in Nederland ook zo warm? Ik moet zeggen dat het nog meevalt met de mate waarop ik in mijn kamertje op de twaalfde verdieping wegbrand. Het magnetron-effect is denk ik vooral aan de andere kant van het gebouw. Ik zit net goed! Al smelt ik 's morgens wel echt uit m'n bed... 

Ik had deze week een week met redelijk interessante ontwikkelingen omtrent mijn idee om hier les te gaan geven (en meer…).

Op maandag had ik afgesproken met twee Oostenrijkse studentes die in september naar Utrecht gaan om daar vijf maanden te studeren. Mijn Landeskundedocent had mij gevraagd of zij contact met mij mochten opnemen, hij had het nog niet gevraagd of ik had al een vriendelijk doch dwingend verzoek om een afspraak in mijn postvak. Dit is natuurlijk helemaal niet erg en ik heb maandag de hele ochtend gekletst over Utrecht, de HU, het lesgeven in Nederland en andere dingen.

Op dinsdag had ik een heel fijn gesprek met mijn WB over haar visie over het onderwijs (die ik deel) en over hoe het Oostenrijkse van het Nederlandse onderwijs verschilt. Ik ga hier verder niets over vertellen maar als je geïnteresseerd bent, vraag er dan gerust naar via een ander medium. Uiteindelijk zei ze tegen mij dat ik naar de universiteit moest gaan om daar informatie te vragen over hoe en wat als ik echt zou besluiten om hier les te gaan geven.

Zogezegd, zo gedaan. Ik ben naar de universiteit geraced voor informatie. Nadat alle 18 wachtenden voor mij eindelijk geweest waren (een uur later), was het antwoord echter dat ik op donderdag terug moest komen omdat er dan een of andere balie open zou zijn die mij verder konden helpen… zucht.

Daarna heb ik nog wel een Weens woordenboek gekocht!!! Dus als je altijd al hebt willen weten wat bv. ‘Jemandem das Gstel putzen’ betekent, weet je mij te vinden!

Woensdags had ik weer stage en zoals ik in mijn vorige verhaal al schreef heb ik geleerd dat alle organisatorische dingen zo veel mogelijk eerst moeten, anders krijg je een chaos en weet je van gekkigheid niet meer wat te doen (zoals ik dus)… sjongejongejonge…

Vorige week moest ik het huiswerk inzamelen om na te kijken en dus terug te geven. Volgens mij is het helemaal geen didactische zonde om dat aan het eind van de les te doen. Bij mij gooiden de leerlingen, zonder dat ze wisten WAT ik precies wel en niet wilde hebben, hun huiswerk echter allemaal tegelijk voor mij neer waardoor ik een stapel loze papieren had en niet meer wist van wie wat was. Sommigen hadden hun naam er niet op, anderen hadden het verkeerde papier gegeven, weer anderen hadden helemaal niets ingeleverd, maar ik was het overzicht ‘lichtelijk’ kwijt.

Toen ik de opdracht thuis na wilde kijken, bleek dus dat het aan alle kanten niet klopte… ik had de helft niet en de andere helft was niet goed gemaakt (waar gaat het dan mis, vraag je je dan af…). Het was echter wel zo dat mijn WB mijn opdracht al had besproken en de kids zo slim waren geweest om tijdens die bespreking niets op te schrijven…  Nu heb ik het trouwens weer terug gegeven en bespreek ik het woensdag weer met de leerlingen. Altijd fijn als dingen gaan zoals je wilt…

De les zelf ging ook niet probleemloos voorbij, ik wat gelamineerde bladen waar de leerlingen dan met een stift op konden schrijven en het weer schoon konden vegen… maar daar moet je niet met een watervaste stift op tekenen… maar dat was ik natuurlijk weer vergeten te zeggen… je kunt wel nagaan wat er gebeurde… tja.... heb ik weer.

Op donderdagmorgen ben ik twee uur bezig geweest om mijn Propedeuse, diploma en cijferlijsten uit te printen en toen dit eindelijk gelukt was en ik het halve Oostenrijkse bos aan papier had, kon ik weer door naar de universiteit. Hier werd (na weer een uur wachten) echter helemaal niet naar mijn papierwerk gekeken, maar meteen maar in de groep gegooid dat ik de hele studie zou moeten doen en dus niet simpelweg binnen twee jaar, twee vakken. Grote onzin. Ikzelf heb het idee dat de dame achter de balie mij niet goed begrepen heeft of zo, want het zou stom zijn om de hele opleiding te doen terwijl ik (volgend jaar) al een, in Europa erkende, onderwijsbevoegdheid heb. Ik denk dat ik nog maar een keer langs ga…

Ik heb op de PH een nieuwe werkplek gevonden! Voor de mediatheek staan tafels waar je in alle rust kunt werken! In rap tempo heb ik op vrijdag dus gewerkt aan mijn port folio’s en ben een aardig eindje opgeschoten (mocht ook wel een keer…).

Nadat ik hard gewerkt had, vond ik het weer tijd voor een rondje door de stad en ben ik op Schwedenplatz rond gaan lopen. Ik kom hier dagelijks met de U-Bahn, maar was er nog nooit uit gestapt om rond te kijken. Vanuit daar liep ik naar Stephansplatz en daar heb ik nog even rondgebanjerd. Het is best wel verbazend hoe dicht die U-Bahnstations bij elkaar liggen. De stad is kleiner dan je denkt!

Op zaterdag heb ik met mijn Russische medestudentes boodschappen gedaan (moet ook gebeuren…) en op zondag mijn laatste les voorbereid. Dat voorbereiden kost altijd heel veel tijd, ik kan er echt dagen meebezig zijn. Aan het eind van de dag was ik zo gaar dat ik ’s avonds om half acht nog de deur uitgewandeld ben, in de U-Bahn op Heiligenstadt ingestapt ben en vanaf Friedensbrücke naar Rosauer Lände gelopen ben. Hier was ik ook nog nooit geweest en nu heb ik weer een stukje stad ontdekt. Blijft leuk. Op Schwedenplatz heb ik uiteindelijk een ijsje gegeten en toen het donker was, weer huiswaarts gekeerd.

Nou, dat was mijn week dus! Bedankt voor het lezen! :-)

Ich wünsche euch eine schöne Woche! Bis bald!

GlG