Competent en toegewijd

Grüß Gott meine Herrschafte!

Deze week heb ik weer verschillende dingen gedaan en dus een uitgebreid scala aan gebeurtenissen om aan jullie te vertellen!

Maandag sla ik over want toen heb ik alleen maar aan port-folio’s gewerkt (en dus weer vooral nutteloze nevenactiviteiten uitgevoerd… wat een verrassing.).

Op dinsdag had een Nederlandse medestudente van ons het idee om naar de Kahlenberg te gaan. Hartstikke leuk natuurlijk! Volgens mij ben ik niet de enige die dacht dat we ongeveer een berg gingen beklimmen, dus ik had dichte schoenen aan (toen het 30 graden was….) en was helemaal klaar voor een barre tocht in de Oostenrijkse Alpen! Vol goede moed gingen we de bus in op weg naar ‘de berg.’ Uiteindelijk was het toch wel teleurstellend dat we met de bus de berg al opgereden waren en je eigenlijk ook niet echt van een berg kon spreken, maar van een grote heuvel… Mijn WB vertelde dat deze bergjes ‘Hausbergen’ heten en dus aan de rand van Wenen liggen. Toen hebben we dus maar in de zon ‘gechild’ en een fotosessie gehouden bij een wachttorentje dat de enige bezienswaardigheid was die we tegenkwamen. Maargoed, ik heb een Hausberg gezien. Ook leuk.

Na onze enorm avontuurlijke en uitputtende bergbeklimbezigheden hebben we met z’n vieren Schnitzel gegeten om de dag gezellig af te sluiten. Wat overigens heel gezellig was!

Op woensdag moest ik er dan echt aan geloven: ik heb mijn laatste les gegeven. Eigenlijk vind ik dat best wel heel erg. Ik had het ZO ongelooflijk naar mijn zin en vond het zo leuk voor een Oostenrijkse klas te stand dat ik het best wel moeilijk vond toen na de les de bel ging.

Ik heb nog wel van alle twee de klassen groepsfoto’s gemaakt die beide een ereplaatsje krijgen aan mijn fotomuur in Nederland. Dat is een schrale troost.

Woensdag was officieel mijn laatste stagedag en ook de dag waarop ik mijn rapport kreeg van mijn WB. Nou mensen, het is om emotioneel van te worden. Het verhaal van haar op mijn rapport is zo positief en bemoedigend, dat ik zakdoekjes nodig heb bij het lezen. Ik ga nu de hele inhoud niet plotsklaps op internet gooien, maar het eindigt met de conclusie dat ieder docententeam zich gelukkig mag prijzen met zo’n competente en toegewijde collega. Het zal je maar door je eigen stagebegeleider gezegd worden! Dat is toch het mooiste wat ze kan zeggen?

Ook kreeg ik van een leerling op de valreep nog een compliment dat ik niet voor me kan houden. Ik had dus een groepsfoto gemaakt en toen vroeg ze wat ik daarmee ging doen. Waarna ik vertelde dat ik die mee ging nemen naar Nederland als herinnering. Toen vroeg ze mij waarom ik naar Nederland ging en ik vertelde dat ik mijn studie af moet maken. Uiteindelijk bleek dus dat deze leerling serieus dacht dat ik hun docent was en niet doorhad dat ik niet uit Oostenrijk kom en dus ook weer wegga. Dat kwam door eigen zeggen door de manier waarop ik tegen de leerlingen praatte en hen lesgaf.

SNIK! Ik heb dus blijkbaar wel iets goed gedaan, dat valt zelfs met de meeste bescheidenheid niet te ontkennen.

Ik vergeet nu echt niet dat ik nog veel te leren heb, maar ik ben wel een succeservaring die niet in woorden uit te drukken is rijker.

Op donderdag had ik grammatica, waarin we weer gezellig twee uur naar presentaties van anderen moesten luisteren… altijd leuk. Aan het eind van de les (wat ik dan wel weer leuk vond) was mijn docent nog wel zo aardig om mij nog even met de kommaregels te helpen voor de ÖSD-toets. Dit is mij nu wel wat duidelijker geworden. Dat is dan wel weer fijn!

Na grammatica ging ik maar weer eens op de Universiteit langs (waar ik ondertussen bijna een klantenkaart moet nemen omdat ik er al zo vaak ben geweest), omdat ik het niet helemaal eens was met datgene dat vorige week gezegd werd. Nu komt het er inderdaad op neer dat de dame van vorige week mij niet de goede informatie heeft gegeven en ik mijn toekomstige diploma moet laten erkennen, twee vakken moet kiezen en dan gewoon moet doen wat ik nog niet heb gedaan. Kijk, dat wilde ik horen! Dankuwel!

Ik zat trouwens te denken aan Duits en Frans of Duits en Kunst (Bildnerische Erziehung). Waarbij kunst niet zo suprematisch, expressionistisch en neoclassicistisch is als kunst in Havo 5, maar volgens mij meer tekenen (helemaal op een Neue Mittelschule), wat mij wel echt leuk lijkt om te geven.

Vrijdagavond was het zover: Oranje speelde! Ik moet zeggen dat ik redelijk positief was, maar het diep in mijn hart toch nog moest zien gebeuren om het te geloven. We gingen met een grote groep medestudenten (die bijna allemaal zo sportief waren om voor Nederland te zijn!!!), als een soort Oranjelegioen naar een café waar we in de buitenlucht genoten hebben van de ‘vaderlandse overwinning.’ Het leukste vond ik nog de reactie van de Spanjaarden! Muhahaha! De Oranjefans waren in de minderheid en de Spanjaarden hadden er het grootste vertrouwen in… na doelpunt 1 voor Spanje gingen ze dan ook helemaal uit hun dak. 70 minuten later, 5 Nederlandse doelpunten verder, hadden ze echter hun grote mond verloren en begonnen teleurgesteld met telefoons te spelen en te mopperen. Terwijl wij natuurlijk hebben gejuicht zoals alleen Nederlanders dat kunnen! Een geslaagde avond!

Op zaterdag hebben we afscheid van onze Nederlandse medestudente genomen. Dat was wel even slikken, maar gelukkig heeft ze een voorspoedige terugreis gehad.

Op zondag heb ik voor mijn ÖSD-toets geoefend, want die komt toch wel dichtbij…! Spannend! Tot nu toe gaat het met het oefenen best wel goed en is de kans realistisch dat ik de toets ga halen.

Druckt mir die Daumen, bitte!

LG und bis nächste Woche!

Astrid