BIJzonder interessant

Grüß Gott meine Herrschafte!

Deze week heb ik geen enorme verhalen voor jullie, maar een paar interessante en minder interessante (we zitten nu toch al op het niveau van hoog opgetrokken hardloopbroekjes, dus waarom niet nog wat oninteressante feitjes… kan d’r ook nog wel bij!) dingen uit de afgelopen week.

Afgelopen maandag (26 mei) had ik voor de verandering stage (normaal op dinsdag). Het hele weekend daarvoor en in Praag had ik gewerkt aan de lessen voor de DaZ-klas en ik heb alles met mijn WB doorgesproken, maar toen kwamen we op het idee dat het eigenlijk ook wel anders kon en dat dit beter zou zijn. Met als gevolg dat ik ook op maandag tot half 2 ’s middags op school bezig ben geweest met het veranderen van de les… („Astrid, wir sehen uns dann am Mittwoch!“ „Uhh, wir sehen uns heute auch noch, es wird noch lange dauern…“ tja… altijd leuk…)

Tussendoor heb ik ook nog even dubbel gelegen (wat absoluut niet collegiaal is… ik weet het, sorry) tijdens de les van mijn WB waarin er ineens een bij de les in vloog en waarbij er bij de grootste, stoerste jongens een paniekaanval ontstond. Persoonlijk zou ik hem zonder pardon neerslaan (nou ja, misschien niet midden in de les!), maar mijn WB ging er rustig op af, zei “Komm Schatzie, geh bitte raus… Oh, er versteht nicht, dass ich ihm helfen möchte… ja Schatzie, genau.“ Waarbij het dier liefdevol uit het raam gezet werd. Op zich snap ik haar aanpak wel, want je leert leerlingen zo dat je met respect met de natuur moet omgaan (en niet alles neer moet slaan), maar deze samenloop van overdreven paniek en overdreven behulpzaamheid tegenover een bij was ongelooflijk grappig. Ik kwam in ieder geval niet meer bij...

Kijk, dit is dan weer zo’n nutteloos feitje, waarvan je niet weet wat je ermee moet, maar ik heb tijdens het schrijven al drie keer de slappe lach gehad en vind dit dus ook leuker dan een gedetailleerd verslag over hoe de Stephansdom eruit ziet en welke invloeden van de Barock en het Classicisme (kunststromingen) hadden op de bouw ervan. Dan kun je maar beter lezen over een gelukkige bij.  Ik voel me daar in elk geval gelukkiger bij (HAHAHA, snap je ‘m? BIJzonder flauw weer…sorry.)

Dinsdag had ik geen stage en heb ik een poging gedaan om aan mijn port folio te werken. Wat niet lukte omdat uitzendinggemist en youtube te interessant waren… Heel irritant, niets opgeschoten.

Op woensdag had ik stage waar ik heb geleerd dat je organisatorische dingen altijd aan het begin van de les moet doen anders gaat het niet goed. Hier kom ik in mijn volgende verhaal op terug.

Op Hemelvaartsdag heb ik overdag weinig gedaan. Maar ’s avonds ben ik met mijn twee Russische medestudentes naar Schönbrunn geweest. Daar was het jaarlijkse Sommernachtskonzert van de Wienerphilharmoniker. Zij zijn een heel bekend, Weens, klassiek orkest. Ze spelen dus klassieke stukken van Strauss, Mozart etc. Ondanks dat ik hier niet daverend enthousiast van word, kan ik het zeker wel waarderen. Het is immers een stukje cultuur van ‘mijn’ stad. Het concert is een jaarlijks cadeautje van de Philharmoniker om de bevolking van Wenen een bijzondere belevenis te geven. Bij mij is dat wel gelukt. Ik vond de belichting heel mooi. Het podium was met veel verschillende kleuren verlicht en in combinatie met de stukken die gespeeld werden gaf dat een sprookjesachtig effect.

Op vrijdag was port folio-poging nummer 2… ja… houd maar op.

Op zaterdagavond heb ik met mijn Russische en Tschjechische medestudentes ‘Kaiserschmarm’ gegeten. Dit gerecht behoort tot de Oostenrijkse keuken, het zijn stukjes pannenkoek, maar dan zoeter. Het wordt geserveerd met een schaaltje pruimenjam. Ik ben niet zo’n zoetekauw, maar dit was best lekker. Natuurlijk zoals altijd weer een veel te grote portie, maar heel lekker.

Daarna was het Lifeball op het raadhuisplein. Dit is volgens mij ook ieder jaar en erg populair. Feestelijk verkleedde en  uitgedoste mensen party’den er vrolijk op los en daarna begon het Lifeball met gasten als Ricky Martin en Bill Clinton die gingen zingen of iets gingen vertellen. Het Lifeball is trouwens georganiseerd als steun voor mensen met HIV en AIDS, wat dus zeker de moeite waard is om te bezoeken en te organiseren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel aan vond omdat het te druk was en ik dus echt helemaal niets heb gezien. Als je dan als een ingeblikt sardientje tussen zwetende mensen staat, ga je liever naar huis. Dit is dus ook wat we uiteindelijk hebben gedaan.

Op zondag was poging 3 en daar laat ik het maar bij... 

Zoals ik al zei was het niet heel boeiend deze week, misschien volgende week beter!

Danke fürs Lesen und bis zum nächsten Woche!

LG

Astrid