„Ist das in Deutschland verboden?“

Grüß Gott meine Herrschaften!

(Ik blijf deze aanhef het leukst vinden!)

In het weekend kwam ik er niet aan toe, een blog te schrijven, maar ik heb zeker wel het een en ander te vertellen, dus ik doe het nu nog even!

Donderdag had ik bij Grammatica een presentatie. Mijn thema was: ‘Der Dativ ist dem Genitiv sein Feind.‘ Dit betekent letterlijk dat de derde naamval (Dativ) de vijand van de tweede naamval (Genitiv) is. Het gaat er hier om dat de derde naamval vaak gebruikt wordt op plaatsen waar je eigenlijk de tweede naamval zou moeten gebruiken. Ikzelf vind de tweede naamval het leukst (ik weet niet waarom), daarnaast ben ik mij, als niet-moedertaler, wat meer van de regels bewust dan wel-moedertalers (ga maar na, dat hebben we in het Nederlands ook) en heb hier dus niet zo veel last van. In de klas bleek ook dat vooral de Oostenrijkers vaak de Genitiv onterecht door de Dativ vervangen. Onder andere hierdoor had ik natuurlijk een heel interessant onderwerp! Ik moet ook toegeven dat het stiekem best leuk was om die Oostenrijkers eens even flink te vertellen hoe het moet…! (Wat dat betreft schuilt er wel een ware docent in mij, hihi!)

Donderdagavond raakten Maaike en ik in een ‘benarde situatie’ tijdens het koken. We hadden via Skype weer meegekeken met de les op de HU die we nog volgen en bedachten heel spontaan dat we een pizza gingen bakken. Tot zover ging het nog goed. De fornuizen hier moet je aanzetten met de sleutel van je kamerdeur. De oven stond dus aan (met de sleutel erin) en wij zaten op Maaike haar kamer nog wat na te kletsen over de lessen van die dag. Op een gegeven moment kwam Maaike haar buurvrouw binnen met de vraag of haar sleutel in het gasfornuis zat, indien ja zou ze de deur niet op slot doen omdat wij anders opgesloten zouden zijn. Slimme vraag! Want ja, wat zou er gebeurd zijn als… 10 min. later was het (eindelijk) tijd om de pizza te halen, dus in een drafje gingen we naar de keuken. Dachten we. Toen één van ons een poging deed om de deur te openen, bleek deze toch op slot te zitten, terwijl de sleutel buiten in het fornuis was… Nou, daar sta je dan met je bord, pannenlap en goede bedoelingen (en trek). Blijkbaar waren we toch wat onduidelijk geweest toen we zeiden dat de sleutel in de keuken was. Gelukkig liep er een meisje op de gang, onze redding! NOT! Door de deur heen probeerden we uit te leggen wat er aan de hand was, maar de attente buurvrouw begon recht in ons gezicht (nou ja recht tegen de dichte deur eigenlijk) te lachen en te zwaaien om daarna gniffelend de lift in te verdwijnen (er zit een kijkgat in de deur, daarom weet ik dit). Toen kwamen we op het slimme idee onze andere Nederlandse medestudent te bellen (de brandweer bellen was toch wel wat te gênant) en zij kwam helemaal naar de 17e verdieping om de sleutel uit het fornuis te halen en ons bevrijden! Dankjewel daarvoor (nogmaals)! De pizza was wat aan de harde kant, maar we konden hem met een gewoon mes nog de baas en de slijptol kon in de kast blijven liggen, dus het verhaal liep toch nog met een sisser af… Mahlzeit!

Vrijdagmiddag, na Landeskunde, had ik een middagje vrij. Ik heb er een hobby van gemaakt om in de U-Bahn (metro) te stappen en dan gewoon te kijken waar ik uitkom. Zo zie je nog eens wat! Ik vind het altijd hartstikke leuk om zo spontaan ergens te gaan kijken! Moet je wel echt tijd hebben, anders is het niet leuk. :)  Ik ben in de U3 richting Simmering gaan zitten en ben tot het einde doorgereden (zie album: overig. Hier heb ik een kaartje van de U-Bahn ge-upload) en ben op de terugweg nog even uitgestapt op een paar tussenstations. In zo’n €1 winkeltje heb ik zelfs nog een Oostenrijkse vlag gekocht, leuk om in Nederland in het Duitse lokaal te hangen. Waar een Duitse vlag hangt, moet ook een Oostenrijkse vind ik tegenwoordig. dus het was nog nuttig ook! 

Gistermorgen om een uur of 8, toen ik nog heerlijk in mijn bed lag, ging er ineens een luchtalarm naast mijn hoofdkussen, niet normaal, ik zat rechtop in bed… Gelukkig hoefde ik ramen en deuren niet te sluiten want het ging alleen maar om een sms van mijn stagedocent met de boodschap dat ik post had. Ik had inderdaad een uitgebreide mail  met een reactie op de geschiedenisles die ik haar had gestuurd en allemaal links en tips. ik ben de halve dag bezig geweest om alles te lezen, maar het was wel echt de moeite waard. De beste tip vond ik dat ik van te voren moest bedenken hoe en wat ik precies op het bord ging schrijven. Ik moest er een tekening van maken zodat ik het woensdag alleen maar hoef over te nemen. HANDIG!! Wie bedenkt dat? Ik erger me altijd groen en geel aan het feit dat het bord er bij mij altijd uitziet als een ongeorganiseerde puinhoop, maar ik ben er nooit opgekomen dat je dat ook van te voren kunt tekenen…. Ik vind dit echt een ‘toptip!’ Ik heb meteen een tekening gemaakt en een ongeorganiseerd bord zal mij niet meer overkomen! (organisatorisch competent!)

Gisteravond was het dan eindelijk zover!!! Ik heb Tatort gezien in een Tatort-kneipe! (Jeeeeyy!) Ik dacht dat de Oostenrijkse Tatort gedraaid zou worden, maar het was de Duitse versie uit Keulen. Deze ken ik zelf ook niet, ik kijk in Nederland altijd de Tatort uit Münster. Het duurde ook wel even voordat ik doorhad dat deze niet uit Wenen kwam maar uit Keulen (Ik was er al trots op dat ik het zo goed kon verstaan... Helaas had dit dus niet met mijn ‘competentheid’ te maken, maar met de plaats van opname…juist…). Toch vond ik het wel heel erg leuk, volgens mij is dit een goed voorbeeld van ‘cultuur snuiven.’ Wat mij betreft ga ik volgende week weer!

De oplettende lezer heeft een spelfout in mijn titel gezien: „Ist das in Deutschland verboden?“

Gevonden?

Het grappige was dat Nederland ook een bijrolletje had. De nieuwe vriendin van de man van de kinderen die omgekomen waren (nog te volgen?) was Nederlandse. In een gesprek met de twee rechercheurs zei ze dus: „Ist das in Deutschland verboden?“ (met zo’n Amsterdamse O) Waarna de hele zaal in lachen uitbarstte… Ik kon wel door de grond zakken, daar staan we weer mooi op! :) Als mijn Duits ook zo stom klinkt, dan gehe ich wel Franz studieren… (nee, dat niet :) ).

Ich wünsch euch weiterhin noch einen schönen Tag und wir sehen uns entweder am Mittwoch oder Donnerstag wieder. Bis dahin alles Gute.

LG

Astrid