(links-)onhandig

Grüß Gott Leute!

Gister heb ik, na een laaange voorbereiding, voor het eerst geschiedenis gegeven! Een uur lang heb ik de leerlingen beziggehouden met Maria Theresia en de reformen waarmee ze Oostenrijk (over het algemeen in positieve zin) veranderde. Ik vond het oprecht een interessant onderwerp, ik had natuurlijk wel eens van Maria Theresia gehoord, maar meer wist ik niet. Nu wel! Als kersverse inwoner van de Bondsrepubliek Oostenrijk moet je toch wel wat parate kennis hebben, check! :)

Ik kwam gistermorgen op school om al mijn spullen uit te printen en te kopiëren en ik was nog niet binnen of er kwam al een docent op mij af gerend om te melden dat onze begeleider ziek was. Gelukkig was er nog wel een andere docent die de les kwam bijwonen zodat ik er niet alleen voor stond.

Even voor de duidelijkheid: dat is vooral nodig voor het taalkundige aspect en voor het vak. Als ik in Nederland Duits mag geven, dan overleef ik het wel alleen, en Duits geven in het Duits gaat ook prima, maar geschiedenis geven in het Duits is een ander verhaal. Geschiedenis is mijn vak niet en hierdoor is het soms wel nodig dat er iemand iets aanvult of zelfs herformuleert omdat het niet anders niet klopt of niet begrepen wordt. Gelukkig kan ik hier goed tegen, dus ik vind het niet erg.

Maargoed, die les dus, eigenlijk ging het best goed. Het aller-positiefste was dat ik het vooral heel leuk vond! Ik had een overvolle planning, maar midden in de les merkte ik dat die planning te ambitieus was en dat ik veel te veel gepland had. Ter plekke accepteerde ik dat maar gewoon en hierdoor ontstond er helemaal geen stres of ongenoegen mijnerzijds, maar kon ik rustig en ontspannen verdergaan. Ja, dit gaat de goede kant op...!  

Tijdens de les zelf kwam ik erachter dat het een beetje te saai was (het was al zo erg dat er mensen begonnen te gapen…). Ik dacht dat we er wel snel doorheen zouden vliegen, maar dat gebeurde niet en daarom was het saai. De docent die erbij was begon op een gegeven moment een heel verhaal waarin ze duidelijk maakte waarom school belangrijk is, maar wel zó dat het aansloot op de belevingswereld van de leerlingen. Ik had het daarna over een centrale regering die Maria Theresia in heeft gevoerd. Ik dacht dus ook even ‘cool’ te zijn en begon Oostenrijk enthousiast te vergelijken met het klaslokaal. Ik vond serieus dat het een goed idee was en dacht werkelijk dat het daarna helemaal duidelijk zou zijn. Toen ik echter klaar was met mijn vergelijking, stak er een leerling zijn vinger op en zei dat hij het niet snapte. Ik zei dat dit niet erg was en wilde het nog een keer (kort) vertellen, maar voordat ik dat kon doen meldde de jongen even dat waarschijnlijk de hele klas het niet begrepen had(juist…). Toen viel het mij eigenlijk pas op dat de leerlingen mij aan zaten te kijken alsof ze water zagen branden… inderdaad, niemand had enig idee waar ik het over had. Sjongejongejonge, goed bezig, Astrid! Nou, tot zover mijn carrière in het geschiedenisonderwijs…! :) Nou ja, nu kan ik er wel om lachen, maar ik moet dit soort dingen misschien even van te voren uitdenken! Leerpunt!

O ja! Die tekening van het bord heeft echt geholpen! Het bord zag er overzichtelijk uit, de belangrijke dingen stonden in het midden en de bijzaken aan de zijkant! Wat wil je nog meer? (… Dat ze het ook hadden kunnen lezen, graag…) Als tip kreeg ik mee dat ik moest oefenen met het schrijven op het bord, want de leerlingen hadden, volgens de docent, zichtbaar moeite moeten doen om het te lezen en sommigen hadden het helemaal niet kunnen lezen. Is m’n bord eindelijk netjes, krijgen we dit! Jongens, ik ben linkshandig! Zo’n krijtbord is gewoon erg ‘(links-)onhandig’ voor mij! Ik moet nu dus oefenen met het schrijven in schrijfschrift (aan elkaar schrijven), dat schijnt makkelijker te zijn op het bord.

Het is trouwens wel zo dat zo’n krijtje wel echt een ‘docent-achtig’ gevoel geeft, hihi! Leuker ook dan een PowerPoint op het digibord, meer charme!

Zo, dat was mijn verhaal over stage weer! Ik zag trouwens dat er steeds meer mensen mijn blog lezen! Hartstikke leuk! Herzlich willkommen! 

Ich wünsche euch nur das Beste und wir sehen uns bestimmt wieder!

Bis dahin alles Gutte

Astrid