Voor een prikkie naar de buren

Dobrý deñ všetkým!

Laten we er eens wat Slowaakse vocabulaire doorheen gooien!’ Om jullie scherp te houden, zullen we maar zeggen! Gister hebben we met z’n zessen een bezoek gebracht aan 'ons'  buurland Slowakije. Wenen en Bratislava zijn de twee hoofdsteden die het dichtst bij elkaar liggen in Europa. Voor een prikkie ben je binnen een uur in de hoofdstad van de buren…!

Bratislava is een klein stadje waar je binnen een tijdsbestek van 3 uur wel doorheen gewandeld bent. Ik vond het wel een heel mooi stadje. Er waren veel van die schattige huisjes met bankjes bij de deur en bloemetjes voor het raam en er was een heel mooi kasteel. (Zie album: Bratislava) Ik heb echt een leuke dag gehad! Steden bezoeken en bekijken vind ik sowieso altijd leuk!

Voor mij was het de eerste keer dat ik in een land was waarvan ik de taal absoluut niet beheers. Nou, dat heb ik geweten! We gingen ’s avonds om 19:00u. weg en daarvoor hebben we natuurlijk nog even gegeten. Uiteraard wilde ik (en een paar anderen) de typisch Slowaakse keuken uitproberen (zolang er geen paprika inzit, durf ik het wel aan). We hadden een medestudente uit Tsjechië bij ons en zij kon ons in het Tsjechisch helpen met het vertalen en bestellen van het eten. Op een gegeven moment vroeg ik haar wat iets was en na het nagevraagd te hebben, zei ze dat het kip was. Nou, top! Dat graag! Er zat ook rijst bij en nog ‘iets groens,’ wat later augurk bleek te zijn, dus ik was er helemaal blij mee! 

Toen ik echter mijn bord kreeg, zag ik al dat het geen gewone kip was. Maar, kip is het meest veelzijdige stukje vlees (KIP!), dus wie weet op welke manier het klaargemaakt was. Vol verwachting nam ik een hap en ik proefde eigenlijk direct dat het geen kip was. De eerste happen gingen nog, maar later smaakte het echt als kattenvoer (niet dat ik dat wel eens gegeten heb, maar met een kat van 15 jaar kan ik mij voorstellen hoe dat smaakt). Dus wat bleek nou: het was geen kip, maar lever… Ik weet niet of je dat wel eens gehad hebt, maar het smaakt in elk geval niet best… brrr, ik krijg het er nog koud van… Mijn rijst en augurk heb ik gelukkig wel zonder hindernissen naar binnen gewerkt, maar die lever… Ik stuurde een vriendin in Nederland een foto van mijn ‘prakkie’ en zij vergeleek het zelfs al met potgrond (kun je nagaan). Dat doen we dus niet nog een keer, maar ik kan wel zeggen dat ik Slowaaks eten gegeten heb!

In de bus, op de terugweg, had ik het er met een Russische medestudente over dat we ons zo thuis voelen in Wenen. Ik vind het best knap dat ik Oostenrijk na 2 maanden al zo als ‘thuis’ beschouw. Natuurlijk zijn er dingen uit Nederland die ik mis, maar dan heb ik het eigenlijk alleen over bepaalde mensen (en mijn kat!) die daar zijn terwijl ik hier ben. Ik heb niet de behoefte om naar Nederland te gaan omdat ik dan weer in Nederland ben (nou ja, een stroopwafel zou er trouwens wel in gaan ;) ).

Één van mijn docenten Duits van de HU schreef mij laatst in een mail ‘Viele Grüße aus der Heimat!’ Waarin het woord ‘Heimat’ het thuisland is. Ik kan je vertellen dat ik dat eerst niet eens snapte. ‘Uit de Heimat? Ja, maar ik ben toch al in de Heimat? Oh nee, wacht, Nederland is de Heimat!’ 

Nou moet ik zeggen dat ik wel kippenvel kreeg toen we bij Landeskunde naar het Wilhelmus gingen luisteren ;). Het stukje ‘Ben ik van Duitse bloed’ is op mij in elk geval van toepassing, hahahaha!

O, voor iedereen die nog steeds niet heeft opgezocht wat de Slowaakse aanhef bovenaan mijn verhaal nou betekent (als toekomstig taaldocent zou ik nu eigenlijk moeten zeggen dat je dat gewoon in een Slowaaks/NL woordenboek moet opzoeken, maar ik lap dit advies voor één keer aan mijn laars): Goedendag mensen! (tenminste, dat is de bedoeling…) Is weer eens wat anders dan ‘Grüß Gott meine Herrschaften!’

Vanmorgen zijn we naar de Wiener Philharmoniker geweest. Die gaven een concert in dezelfde zaal als waarin het nieuwjaarsconcert ook gespeeld wordt. Ik vind het leuk dat ik deze zaal eens van binnen heb gezien en de Wiener Philharmoniker zijn natuurlijk ook niet de minsten (dat hoorde je ook wel aan het belachelijk lange applaus dat ze steeds kregen…). Als ik daar dan sta, ga ik niet helemaal op in de muziek of iets dergelijks, maar ik kan het wel waarderen. Alleen al de ervaring is de moeite waard om eens te gaan kijken. Dit kan ik weer van mijn ‘to do lijstje’ afvinken!

Vanavond staat Tatort weer op  het menu, jeeeey! Deze keer gaan we met z’n drieën! Ik heb er zin in!

Ich wünsche euch eine schöne Woche und bedanke mich bei euch fürs Lesen!

LG

Astrid