"Sie haben heute gut unterrichtet!"

Grüß Gott meine Herrschaften!

Dit weekend geen bezoekjes aan Hongarije, Slowakije of andere buren, maar gewoon twee daagjes een beetje rommelen, de stad in en verder weinig. Ook wel eens lekker. Gewoon even ‘chillen’ en meer niet, top!

Woensdag op stage heb ik voor het eerst Duits (als eerste taal) gegeven, dat had ik al verteld maar ik had er nog niet bij verteld dat het ‘urgut’ ging!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (Nee, de uitroeptekenknop bleef niet hangen, die uitroeptekens horen daar gewoon!) Mijn planning was weer te ambitieus, maar dat maakt niet uit. Ik heb geleerd dat het beter zo kan zijn dat je te veel wilt doen dan te weinig, want je hebt een probleem als je 10 minuten over hebt en niets te doen hebt. Als je te veel wilt, heb je altijd een ‘sponsopdracht’ (zoals dat in vakjargon genoemd wordt.), een plan B dus. De kids deden goed mee, ze vonden het leuk, ik vond het ook leuk (!!!!), de lesdoelen zijn gehaald en mijn WB was heel erg tevreden. Ik zeg nu toch maar WB ( = werkplekbegeleider, zoals de HU het noemt), want die titel verdient ze zonder twijfel, dus waarom zou ik hem niet gebruiken.

Wat ook een leuk detail is, is dat de kids het bord nu eindelijk konden lezen! Jeeeey!  Op dinsdag zei mijn WB tegen mij dat ik mee moest lopen als ik schreef (zo schrijf je recht) en ze zei: “Nehme dir Zeit, die hast du (= Neem de tijd, die heb je.) Dat vind ik nou zo’n fijn advies hè! Ik heb altijd haast met dit soort dingen, want je wilt niet dat het te lang duurt en iedereen moet wachten, dat vind ik dan ongemakkelijk. Bovendien wordt de klas ook niet gezelliger als je te langzaam bent. Ik heb wel vaker goede adviezen gekregen, maar het is voor het eerst dat iemand zegt dat ik de tijd mag nemen en die tijd ook echt heb. Heel geruststellend, fijn zo!

O ja! Toen ik een lesuur later het lokaal van dzee klas binnenkwam om een ‘Kabeldrommel’ (leuk woord, betekent haspel)  te halen, riep er een leerling: “Sie haben heute gut unterrichtet!” (U heeft vandaag goed lesgegeven!). Een leerling die zoiets tegen je zegt… om emotioneel van te worden…

De tweede les die ik gaf (Duits als tweede taal) ging ook echt goed! Onze docent van de PH was weer op bezoek en was totaal enthousiast! Ze zei dat ik echt een ‘Schwung’ in de les bracht. Ik heb de vertaling van ‘Schwung’ even opgezocht (ik vind het vrij onsmakelijk klinken), het betekent zoiets als ‘pit, energie of spirit.’ Nou, dat heb ik echt nog nooit gehoord in deze context. Ik vind het dan ook een heel mooi compliment! ‘Goed zo, Astrid!’ Mocht er nou echt geen carrière als ‘docent Duits’ voor mij in het verschiet liggen, kan ik nog altijd aan de slag als ‘Deutschlehrerin.’ 

Je kunt je vast voorstellen dat ik aan het eind van de dag met een euforisch gevoel en een glimlach van oor tot oor (nou heb ik best een groot hoofd, vind ik zelf, dus ’t was een grote glimlach!) de school uit huppelde! Wat een dag!

Woensdagavond hebben we met z’n drieën pizza gegeten (ik stink nu nog steeds naar knoflook…), wat heel gezellig was en donderdag heb ik samen met Maaike Sachertorte gegeten in hotel Sacher himself. Dat betekent dus dat we de lekkerste van de lekkerste Sachertorte gegeten hebben die je in Wenen kunt eten. En ja, hij was erg lekker! Het leek eerst wel een erg klein stukje, maar toen hij op was, was het net alsof ik drie wienerschnitzels naar binnen had gewerkt… komt door de hoeveelheid chocola die er in zit :). De bediening in hotel Sacher is trouwens nog pinguin-achtiger dan in een gewoon Weens Kaffehaus…! En zelfs de deur werd voor ons opengehouden!

Daarna zijn we nog even naar de Steiermark-markt (Steiermark is een Bundesland van Oostenrijk) geweest op het raadhuisplein. Was wel gezellig, maar vooral gevuld met eetkraampjes… Daar heb je geen zin in als je net drie Wienerschnitzels, eh… ik bedoel een stuk Sachertorte, hebt gegeten…

Vrijdag had ik bij Landeskunde mijn presentatie over Nederland en heb ik mijn medestudenten beschuit met muisjes laten proeven. Volgens mij viel het wel in de smaak.

En dit weekend was zoals ik al zei erg rustig. Tja, wat zal ik erover zeggen… Volgens mij vallen de schoenen in Oostenrijk groter dan in Nederland… (haha, die opmerking was best onverwacht!) Gister was ik namelijk even op schoenenjacht, omdat mijn Allstars te pijnlijk zijn om dagen op te lopen en mijn laarzen laatst kapot gingen. Dus ik op jacht, nou normaalgesproken eindigt schoenenjacht bij mij in een soort van opgekropte woede gepaard met teleurstelling en nog meer woede omdat ik nou eenmaal ‘op grote voet leef’ (letterlijk dan dus he!). Maar gister dus niet! Ik had gewoon de keuze tussen allemaal leuke schoenen die allemaal pasten! Dan krijg je ineens te maken met het luxeprobleem dat kiezen heet… nou goed, uiteindelijk is het dus gelukt (hoera!) en heb ik nog een reden om van Oostenrijk te houden! De grote schoenen dus.

Vandaag ben ik vast begonnen met het voorbereiden van de lessen voor na de vakantie, heb ik opgeruimd, de was gedaan en meer van dat soort oninteressante, typisch zondagse klusjes.

Nou, niet echt een boeiend verhaal vandaag, maar het is niet altijd feest! Het volgende verhaal schrijf ik denk ik aan het eind van volgende week of op tweede paasdag. De komende week heb ik vakantie en op dinsdag vlieg ik naar Nederland. Het lijkt me wel leuk om dan vanuit mijn kamer in Vaassen te schrijven en te vertellen hoe mijn vakantie was.

Ich wünsche euch eine schöne Woche und alles Gute!

Wenn wir uns nicht mehr sehen, wünsche ich euch frohe Ostern! Genießt eurer Zeit!

GlG  (ganz liebe Grüße)

Astrid