Toen ik nog wasmiddel had...

Hoe kun je de zondag nou beter beginnen dan in je pyjama, met een ontbijtje, rustig achter je computer (eigenlijk heb ik nog liever de TV, maargoed…) te zitten en helemaal niets te doen? Dat is dus precies wat ik nu aan het doen ben.. heerlijk! :)

Alweer een week voorbij. Het gaat wel erg snel hoor! Voor we het weten is het maart! Deze week heb ik best wel veel gedaan. Ik had op woensdag of donderdag al een blog willen schrijven, maar ik ben er niet echt aan toe gekomen..! Volgende week beter.

Op woensdag had ik voor het eerst stage en het viel eigenlijk allemaal reuze mee. Ik heb een hele aardige begeleider, volgens mij is ze wel streng en precies, maar daar houd ik wel van. Bovendien denk ik dat je daar meer van leert dan een zachtgekookt ei (he! Volgende week zondag kan ik wel een ei koken!). De leerlingen zijn ook heel sociaal (meer dan ik had verwacht). Er was een meisje die bij mij kwam een hele samenvatting van een boekje dat ze gelezen had. Tja, dat gebeurt in Nederland niet zo vaak…

Wat ik wel erg jammer vind is dat het gaat om leerlingen die niet Duits als eerste taal hebben. Hierdoor zijn de klassen heel klein en hoef ik niet te rekenen op een groep van 30 leerlingen. Daarnaast is de gemiddelde leeftijd van de leerlingen 10. Volgende week woensdag geef ik dus een les aan 6 leerlingen van 10 jaar. Je zult misschien begrijpen dat ik hier niet blij mee ben. Ik begrijp het wel, want voor Oostenrijkse begrippen heb ik heel veel ervaring en voor mijn medestudente uit Polen zijn 6 dansende, zingende en spelende kids een hele uitdaging. Voor mij natuurlijk minder omdat ik 30 pubers van 15 gewend ben. Een kind van 10 is echt wat anders dan een jongen/meisje van 15. Het is mijn doelgroep dus niet en de klas 5x zo klein is dan de klassen die ik volgend jaar verwacht. Ik ga woensdag even vragen of er misschien nog meer mogelijkheden zijn en anders ga ik op de PH vragen of ik er een tweede stageschool bij mag hebben. ‘anders kump het nie goud volgend jaar.’

Dinsdag hebben we voor het eerst gewassen. Nou, dat was nog moeilijker dan koken! Haha! Loop ik door het huis te banjeren in een blauwe pyjamabroek met ruitjes, mijn grijze Berlijn-trui en flipflops én een ENORME wasmand tot de nok toe gevuld, wat er alles bij elkaar natuurlijk belachelijk uitzag (nou ja, gelukkig kent niemand mij hier…). Nee, ik heb er geen foto van gemaakt.. dat had de camera niet overleefd. Toen was de uitdaging om uit te vogelen hoe de wasmachine werkt. Gelukkig voor mij hebben ze hier dezelfde wasmachines als op de camping, dus dat was niet moeilijk (sowieso kan ik nog wel tegen een wasmachine op hoor!). De machine zelf viel dus wel mee, maar vooral de manier van betalen was wat lastig: ten eerste MOEST je een Oostenrijkse bankpas hebben (en die heb ik dus nog steeds niet… GGRRRRR!!), maar ik mocht die van mijn medestudente lenen, maar niemand had erbij gezegd dat je niet gewoon je pas in het apparaat kon gooien, je moest eerst de chipknip opladen.. Dus we konden in onze übercharmante outfits (serieus, dat kon echt niet), de straat op, naar het benzinestation om dat stomme ding op te laden… Uiteindelijk heb ik gewassen wat ik moest wassen en de volgende keer gaat het vast in één keer goed, maar het was wel een ‘irritatiefactortje.’ Een iets grotere irritatiefactor was dat we een aantal keer heen en terug naar de wasmachine moesten om de was er in en uit te halen. Ik was zo handig om mijn wasmiddel op de wasmachine te laten staan. Kom ik thuis, mis ik mijn wasmiddel, loop ik terug: wasmiddel weg!! Welke idioot is er nou zo treurig om wasmiddel te jatten!? Nou, nu ben ik dus wasmiddelloos! Fijn hoor! Van je medebewoners moet je het hebben!

Gister stond het eerste museum op het menu: het natuurhistorisch museum. Ik houd best wel van een museum op zijn tijd en dit vond ik ook best interessant. Eerst zagen we edelstenen en mineralen (als iemand alvast opzoek is naar een verjaardagscadeautje voor mij: In dat museum liggen genoeg stenen, waar ik best een ring of armband van zou willen hebben! :) ) Daarna kwam een stuk over de aarde, toen de ontwikkeling van de mens en daarna allemaal opgezette dieren. Dat laatste vond ik het leukst. Die dieren zien er zo echt uit! Ik kreeg spontaan zin om naar de dierentuin te gaan!

De foto’s zet in een een fotoalbum met de naam: Naturhistorisches Museum (hoe origineel).

O ja! Nog een tip van mij voor jullie! Ik heb gister ook geleerd wat het perfecte huisdier is! namelijk: een bloedworm!! (niet te enthousiast nu he!). Hij is namelijk klein, geen vlooien of haar op de bank, je hebt zijn eten altijd bij je (hij eet bloed), je hoeft hem niet uit te laten en hij kan wel 27 jaar oud worden! Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen!

Alles Gute für heute! Genießt von eurem Tag!

Astrid