Het zonnetje in huis

Grüß Gott liebe Leute!

Nee, nee, deze titel is niet op mezelf gebaseerd hoor! Hier schijnt letterlijk de zon in huis! Met het raam open, luxaflex omhoog is het net alsof het al bijna zomer is. Ik had eigenlijk verwacht dat ik in Wenen ongeveer dood zou vriezen, maar het tegendeel is waar. Al een week geniet ik van het mooie weer hier, hopende dat het nog vier maanden zo blijft!

Deze week was weer een druk weekje. Niet met school hoor, want dat valt reuze mee, maar wel met andere dingen. Zondagmiddag hebben we geschaatst (zie album: Wiener Eistraum). Dat vond ik ontzettend leuk!

Er was een grote baan, waar je rondjes kon schaatsen, maar er waren ook weggetjes waar je doorheen kon. Het gevolg is wel dat mijn linker knie nu nog steeds helemaal blauw (en paars, oranje, geel, groen) is omdat ik een ‘kleine’ misstap beging (letterlijk), waardoor ik plat op het ijs belandde en voor het dramatische effect nog een metertje verder door gleed (heel charmant). Maargoed, ik leef nog en heb echt een hele leuke dag gehad!

Dinsdag ben ik met Maaike naar de Ikea geweest (alweer). We hadden nog een paar dingetjes nodig en zijn dus snel even heen en weer geweest. (Zie album: Mijn kamer, hierin laat ik je zien wat ik gekocht heb (beide keren dus). Ik vind de Ikea altijd leuk! Nu ook weer!

Op woensdag gaven we (mijn Poolse medestudente en ik) ons eerste lesje aan de kids van stage. Voor de gezelligheid (dus niet) was de coördinator van de PH er ook om meteen eens te kijken hoe goed we wel niet waren. We gingen met de leerlingen een spel spelen waarbij wij hun namen leerden kennen. Na afloop moesten we met onze coördinator mee lopen ‘voor een gesprekje.’ (haha, ook op papier klinkt het eng…). Het enige wat ze te zeggen had, was het volgende (ik vertaal): “Dat was werkelijk uitmuntend!” Meer had ze niet te melden. Zij en onze begeleider vonden het geweldig dat ik de leerlingen ‘zelfs’ een keer gewaarschuwd had… (Tja, in Nederland ben ik 30 pubers van 15 gewend). Uiteindelijk heb ik natuurlijk uitgelegd dat dit niet de eerste keer was dat ik voor een klas stond en dat dit lesje letterlijk en figuurlijk ‘kinderspel’ (vanwege de leeftijd en het aantal leerlingen) was. Toch was het leuk om een keer als ‘uitstekende docent’ betiteld te worden.

Inmiddels heb ik ook geleerd over Oostenrijkse woorden, die men in Duitsland niet kent. Dit vind ik ‘urcool!’  (als je hebt opgelet in mijn vorige blogposts, heb je vaak het woord über-…. gelezen. Ur-…. is meer Oostenrijks, dus dat ga ik in het vervolg gebruiken, ik moet toch een beetje inburgeren) Ik ben erachter dat je mensen niet mag begroeten met ‘hallo’ (laat ik dat nou net al 4 weken doen…), want dat is erg onbeleefd. Als je iemand begroet, zeg je ‘Grüß Gott.’ Nou weet ik ook meteen waar die boze blikken vandaan kwamen als ik ‘hallo’ zei in de winkel, bus, op school, etc. Juist ja…

Zoals ik al schreef is het op school niet al te moeilijk. Eigenlijk is dat nog een understatement. Dat is dan ook het enige wat mij op dit moment een beetje tegenstaat. Ik ben hier nu een maand en ik heb het idee dat ik nog niet zo veel geleerd heb. In mijn vorige blog schreef ik al over stage, maar daar heb ik dus een oplossing voor (een extra dag), alleen op de PH wordt bijna niets van mij verwacht. Dat vind ik jammer.
Ik wil hier graag een ÖSD halen (Österreichisches Sprachdiplom Deutsch). Dit is hetzelfde als de Goethe-diploma’s (de ‘Duitsers’ onder jullie weten nu wat ik bedoel!). Het gaat erom dat je een toets maakt van een bepaald niveau en als je die haalt, krijg je een diploma. Hiermee kun je dan je niveau van de Duitse taal bewijzen. Dit wordt best een uitdaging, want ik ga natuurlijk niet voor het minste. Ik wil een toets maken op C1-niveau (Duits beheersen zonder belemmeringen, net niet op moedertalerniveau) en deze toets wil ik afsluiten met een ‘sehr gut’ (+90% goed). Dit is natuurlijk een hoge eis die ik aan mezelf stel, maar tegelijkertijd trekt het de balans met de verwachtingen van de PH een beetje recht. Bovendien ben ik niet anders van mezelf gewend! Goed kan altijd beter. Dat wordt studeren!!

Nou moet je niet denken, dat ik elke dag ga lezen, luisteren, schrijven en spreken uit een boekje om het maar te halen. Ik geniet hier ook zeker met volle teugen! Vanavond ga ik naar een ‘Tatortkneipe.’ Dit fenomeen kende ik al wel, maar ik was er nog nooit geweest. Het is een café (restaurant, kroeg, kan vanalles zijn), waar de aflevering van Tatort (vergelijk maar met Flikken Maastricht) van vanavond uitgezonden wordt. Ik heb er echt zin in!!

Auf Wiederschauen und genießt von eurem Tag! Das mache ich auch!

Alles Gute
Astrid